In een viertal vennen zijn boringen gezet en is sediment gedateerd en onderzocht op macrofauna. Tegelijkertijd is er door de Universiteit in Nijmegen in een groot aantal vennen de levende macrofauna onderzocht. Hieruit is voor iedere soort de optimale pH range berekend. Deze gegevens zijn gecombineerd met de subfossiele resten uit de sedimenten en dit leverde het onderstaande plaatje op.
Het blijkt dat er al in de 19e eeuw een duidelijke daling van de zuurgraad is ingezet. Dit zal het gevolg zijn geweest van de eerste industriële revolutie, die is aangevuurd door het gebruik van steenkool als energie. Tot de tweede wereldoorlog ligt loopt de pH nog in een rechte lijn naar beneden. Aangezien de pH logaritmisch geschaald is, betekent dit ook een logaritmische toename van de verzuring. Vanaf 1950 gaat de rem er af en duikt de pH van ca. 5 naar 4,2. Deze knik bleek later toegeschreven te kunnen worden aan de droge en natte depositie van NH3 en NH4+ van de intensieve veehouderijen in de omgeving van de vennen. Bij de natuurlijke omzetting naar NO3- komt een grote hoeveelheid zuur vrij. Door de genomen maatregelen (waaronder mestinjectie) is de stankoverlast veel minder geworden en zijn de vennen zich langzaam aan het herstellen.
Literatuur
Klink, A.G., 1985 Palaeolimnologie en verzuring: een milieu-effekt rapportage achteraf. In: Waterverzuring in Nederland en België. Proc. Studiedag ‘Waterverzuring’, Nijmegen p. 25-39
Klink, A.G., 1986 De geschiedenis van de verzuring in Nederland. Een palaeolimnologische studie naar de invloed van verzuring op levensgemeenschappen in enige zwakgebufferde wateren Hydrobiol. Adviesburo Klink Rapp. Meded. 27: 43 pp. + bijl.